Autor: Przemysław Dymarkowski

ADHD, czyli zaburzenie z deficytem uwagi i nadpobudliwością ruchową, jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń rozwojowych w dzieciństwie. Charakteryzuje się trudnościami w koncentracji uwagi, nadmierną impulsywnością oraz nieadekwatną nadaktywnością. Klasyfikacja ICD-10 odnosi się do tej kondycji jako „F90.1 – Hiperkinetyczne zaburzenie zachowania”, podkreślając jej wpływ nie tylko na funkcje poznawcze, ale również na zachowanie. Zrozumienie ADHD jako zaburzenia o podłożu neurobiologicznym wymaga uwzględnienia różnorodności jego manifestacji oraz wyzwań, z którymi borykają się osoby dotknięte tym stanem. ADHD nie jest jedynie problemem „niespokojnych dzieci” – to kompleksowe wyzwanie, które może znacząco wpłynąć na edukację, relacje interpersonalne oraz codzienne funkcjonowanie. Mimo że istnieją skuteczne metody leczenia, takie jak farmakoterapia, wiele osób poszukuje alternatywnych, mniej inwazyjnych opcji terapeutycznych. W tym kontekście…

Zaburzenia związane z deficytem uwagi i nadpobudliwością ruchową (ADHD) są jednym z najczęściej diagnozowanych problemów neurobehawioralnych wśród dzieci[^1^]. Badania sugerują, że dzieci z ADHD mogą doświadczać trudności związanych z funkcjami poznawczymi, takimi jak koncentracja, pamięć i kontrola impulsów[^2^]. W ostatnich latach, interwencje, takie jak trening EEG-Biofeedback (zwany również neurofeedback), zdobyły popularność jako potencjalne narzędzie terapeutyczne dla dzieci z ADHD[^3^]. EEG-Biofeedback to forma terapii biofeedback, w której pacjenci uczą się kontrolować własne fale mózgowe za pomocą informacji zwrotnej prezentowanej na ekranie komputera[^4^]. Jest to metoda nieinwazyjna, która polega na monitorowaniu aktywności mózgowej i dostarczaniu informacji zwrotnej, co pomaga w treningu wybranych wzorców aktywności mózgowej[^5^]. Badania nad EEG-Biofeedback i ADHD W ostatnich latach przeprowadzono wiele badań mających na celu ocenę…